Hulp is stoer!

De opleiding CIGO verandert me. Ik verander. Letterlijk. Figuurlijk. Raadsels?

In september 2015 startte ik CIGO. Een opleiding die erop doelt om jezelf als instrument effectiefer in te zetten in (grote) verandertrajecten. Centraal staat ervaringsleren. Interessant dacht ik. Geen echt goed idee wat het betekende, maar het klonk boeiend. Wat ik wel wist is dat ik met mijn 40e verjaardag net gepasseerd eens op de pauzeknop wilde duwen. Want 18 jaar werkervaring maar nog minstens 25 jaar voor de boeg. Fijn en intimiterend tegelijk. Al veel professionele stappen gezet. Knappe stappen. Maar ook al een hele trits stommiteiten verzameld. In elk geval ook wel bewust van de grote bergen uitdagingen die de steeds sneller veranderende omgeving met zich mee schijnt te brengen voor de komende tijd. Dus met goesting op pad. Op zoek naar meer bagage om deze uitdagingen aan te kunnen.

Het avontuur startte. Groep van 12 zeer verschillende zoekers. Veilig. Warm. Confronterend toch. Ieder anders en toch gelijk in de zoektocht. Observerend. Reflecterend. Speeltijd voorbij?! Wie wil je zijn? Wie kan je zijn? Waarop wachten? Maar enkele vragen waar ik mee naar huis ging. In de vele ervaringen en zoektocht kom ik ook vertrouwen in mezelf tegen. In al m’n getob en gepieker ook geloof in mezelf. Flink geworteld. Waardenvol. Sterk. Overeind blijvend. Nieuwsgierig. Niks nieuws daar. Maar ook overdreven gefocust op anderen en te weinig ruimte voor mezelf en m’n gezin. Te loyaal aan iedereen behalve aan mezelf en m’n kroost. Confronterende confessie. De start van het nieuwe jaar bracht nieuwe voornemens. Tijd voor echte verandering…

Ogen open dus voor mogelijkheden. Ze bleken talrijk. In juni 2016 trok ik na 18 jaar de deuren van de Universiteit Hasselt dankbaar voor alle leerkansen achter me dicht, en startte een nieuw profesioneel avontuur bij VDAB Limburg. En startte ik mee Route2Act. Eng. Fascinerend. Nieuw. Spannend. Leerrijk. Heerlijk.

De CIGO zoektocht loopt ondertussen door. Fry doet de zin ‘Words create worlds’ almaar door m’n gedachten gaan, Laloux bracht me het begrip heelheid bij, Robertson z’n holacratie omvat een nieuwe organisatievorm die dringend verdere verkenning vraagt, Schein heeft het over echt helpen via procesconsultancy. Ja CIGO doet meer dan alleen vragen over je eigen persoontje opgooien.

Maar tijdens de laatste sessies ging het over ‘My inner state’ als veranderaar? Want de kwaliteit van elke interventie is rechstreeks gerelateerd aan de status van jouw innerlijke staat. Waar zie je voor jezelf nog een verbeterpunt om in verandertrajecten echt helpend (cfr. Schein) te kunnen zijn. Het antwoord voor mij was verrassend simpel en veel ruimer toe te passen dan alleen in verandertrajecten. Laat hulp toe! Vraag erom. Laat los. Stop met onnodig stoer zijn. Grenzen stellen mag. Waarom vasthouden aan het idee dat je alles alleen moet doen en kunnen? Die zag ik niet komen…Toch niet zo expliciet. Dus zet ik ook daar stapjes. En nee de hemel valt niet op m’n kop. En m’n naasten stoppen niet met me graag te zien. Ik verander dus. En dat smaakt naar meer…

Geschreven door Herman Vandenbrande


Een artikel schrijven kost tijd en moeite. Vond u het goed? Aarzel dan niet om het te delen.
[addtoany]