Kastelen, villa’s of bungalows

Samen als directiecomité een verandering inzetten en uitvoeren. Spannend! Uitdagend! Ambitieus! Maar ook verraderlijk. Explosief. En een potentiële bron van grote conflicten.

Want hoe gemakkelijk het ook lijkt om een nieuw model in te voeren met een eensgezind directieteam. Zeker nadat de tijdslijn in consensus is uitgetekend. De toegekende middelen toereikend zijn. De betrokken actoren een gezicht hebben. Kortom, als iedereen schijnt door te hebben wat er moet gebeuren met wie. Dan nog ligt de verwarring op de loer. Want die verandering, waar gaat het eigenlijk echt over? Dit is “the million dollar question” die een directieteam moet wakker houden.

Want na de kick-off, al dan niet met veel toeters en bellen gegeven, gaat elk directielid aan het bouwen. Het plan is duidelijk. En geregeld wordt geïnformeerd. Bij mekaar. Door de directeur. Vragen zoals: “Is het gelukt met de kelder? Zijn de ramen al opgemeten? Is de stukadoor komen opdagen? Heeft de loodgieter de verwarmingsketel geïnstalleerd?” passeren en worden naar waarheid beantwoord. “Het lukt, het was pittig, maar de ramen staan erin.” “Tja, er is nog veel toelichting nodig. Nog niet iedereen begrijpt waarom dat muurtje er niet kan zijn. Of waarom de doorgang toch langs een andere kant moet gemaakt worden. Maar dan doen we de uitleg nog eens. Opnieuw en opnieuw als het moet.” “En ja, stilaan is iedereen mee. Het lukt wel.” De directieleden zijn fijn aan de slag met hun teams. Iedereen content. Timings zijn krapper dan gedacht, maar de meeste tussentijdse deadlines worden gehaald. En de directeur volgt de werfvergaderingen aan de zijlijn en moedigt aan. Vol vertrouwen. Nog even doorzetten. Het plan is bijna uitgevoerd. Binnenkort doen we een gezamenlijk werfbezoek bij mekaar. Dat was er nog niet van gekomen. Het grote moment van opleveren komt eraan…

En dan volgt de ontnuchtering. Want het kasteel wat de directeur in het hoofd heeft, blijkt in de uitvoering gereduceerd tot een park met een enkele villa en vele bungalows. Mooie huizen, dat wel. Anders dan het plan, dat zeker ook. Eigenlijk passen ze wel bij mekaar. Of toch niet? Wat duidelijk is, is dat er geen kasteel werd gebouwd. Verwarring troef. Iedereen heeft z’n best gedaan. Het vroeg een behoorlijke stretch, de troepen zijn mee. Het plan werd gelezen. Maar de legende werd verschillend begrepen. Andere voorkennis? Andere taal? Andere onderliggende waarden? In elk geval, andere betekenissen. Nochtans was er geregeld overleg en opvolging…

De clou? Wat miste dan wel? Veranderen vraagt het creëren van gezamenlijke beelden en betekenissen. En dat doe je samen. In meerdere rondes. Met alle betrokkenen. Uitgeschreven visies, tijdslijnen, middelen, stakeholderanalyses, duidelijke (tussentijdse) deliverables, … Uiteraard heb je deze nodig. Maar duurzaam veranderen vraagt meer. Het vereist dialogen die ertoe doen. Uitzoomen om het grote geheel te zien en inzoomen om alle details afgestemd te krijgen. Waarom doen we wat we doen? Een goeie portie nieuwsgierigheid en onderzoeken is op z’n plaats. Veronderstellingen moeten expliciet op tafel. Alle bronnen van misverstand doen opdrogen. En ja, dat vraagt tijd. Reculer pour mieux sauter heet dat dan… Het alternatief? Babylonische spraakverwarring. Denken voor mekaar. En dus een bungalowpark dat zelfs met heel wat verbeelding niet op een kasteel lijkt. Al was het directieteam samen heel content dat de ramenman zo goed op tijd was. Jammer dat hij schuiframen bracht terwijl een hoge erker met glas-in-lood de ambitie bleek. Dat gebeurt hen geen tweede keer. Toch…

Geschreven door Herman Vandenbrande


Een artikel schrijven kost tijd en moeite. Vond u het goed? Aarzel dan niet om het te delen.
[addtoany]